تحلیل آثار گرافیکی

تحلیل آثار گرافیکی:

در تحلیل آثار گرافیکی، بر اساس چگونگی نگاه و کاربرد تحلیل، می توان از نمودار استفاده کرد یا اطلاعات بصری را تبدیل به یک جدول از خانه های پر و خالی کرد که (ماتریس) نامیده می شود و با نگاه کلی به چنین جدول هایی می توان اطلاعات گوناگون بصری را که در ردیف های مشخص شده به سهولت مقایسه کرد و تشخیص داد. اگر منظور از تحلیل نقد اثر گرافیکی باشد، هنگام تحلیل، باید این هدف را در نظر داشت و بر اساس آن، در مواردی که ضروری باشد توضیحات لازم را داد و تأکیدهای ویژه ای را بیان کرد.
در نقد، نوآوری وخلاقیت اهمیت دارد و آن را مهم ترین عامل برتری یک اثر هنری به اثر هنری دیگر می دادند، هر چند در برخی آثار کاربردی، اهمیت (عملکرد)، اگر بیشتر نیست کمتر نیست.
خلاقیت یا آفرینش آنچه قبلا وجود نداشته است؛ آفرینش اندیشه های نو و شکل نو. خلاقیت یعنی نوآری باهدف ارتقا. در کارهای گرافیکی پیشتاز بودن همان اندازه سخت است که تسلیم شدن آسان. طراح گرافیک با صرف نظر کردن از پاداش های ناچیز و فقط توجه داشتن به نظر و سلیقه سفارش دهنده، باید بتواند چشم انداز بسیار وسیعی را ببیند و نشانه گیری کند، و گرنه در گردابی از آثار سطحی و روش های تکراری و سلیقه های نازل یا مبتذل بلعیده خواهد شد و زمینه ساز سلیقه ای پوچ و منحط خواهد شد که سال های طولانی برقرار می ماند.
برای ماندگاری و تأثیر گذاری اثر گرافیکی در ذهن لازم است نوآوری یا به عبارتی (آشنایی زدایی) در اندیشه کار، فنون، اجرا و دیگر ویژگی ها وجود داشته باشد. نو بودن زاویه نگاه به موضوعات در ترکیب بندی غیر منتظره و استفاده از پیام نوشتاری گویا به عبارتی خلاق موجب خلاف عادت شدن اثر می شود و جلب توجه می کند که در نهایت دیده و در نظر بیننده تثبیت می شود.
در نقد آثار گرافیکی به (هویت) نیز می توان اشاره کرد. البته هویت موضوع پیچیده است که تنها راه دستیابی به آن در آثار گرافیکی نقوش اسلیمی و استفاده از نگارگری ایرانی یا خوشنویسی نسخ و ثلث و نستعلیق نیست، بلکه در مواردی که میسر باشد، بویژه در موضوعاتی که چندان بوی فناوری و مدرنیسم در آن ها وجود ندارد، می توان حسی از فرهنگ خودی را در اثر گرافیکی القا کرد (شکل های).[1]